Με λένε Σταύρο

– Κυρία έχετε αδέρφια; -Ναι, δύο αδερφές. – Τις αγαπάτε; -Ναι. – Α, καλά.  Εγώ το μεγάλο μου αδερφό, ξέρετε το Ν., τον μισώ. – Εννοείς τον ζηλεύεις; – Και τον ζηλεύω και τον μισώ και μακάρι να μην υπήρχε. – Επειδή είναι πιο μεγάλος; – Όχι. – Επειδή έχει περισσότερα παιχνίδια; – Όχι. –…

–    Η δική μου οικογένεια ,είπε η M., είναι σούπερ. Κι όσο πάει γίνεται όλο και πιο σούπερ. Ξέρετε ότι ο μπαμπάς μου είναι ο δεύτερος μπαμπάς μου και ότι ο πρώτος, όπως και η μαμά μου έχει ξαναπαντρευτεί. Ο πρώτος μπαμπάς μου λοιπόν, έκανε ένα μωρό, που είναι τώρα 2 μηνών, άρα έχω έναν ακόμη…

Μιλάω ξένες γλώσσες γιατί οι μεγάλοι επιμένουν να γυρνούν με παιδικά λεξικά. Είμαι δυο χρόνων κι οι γονείς μου διέταξαν πως μεγάλωσα. Στην συνωμοσία συμμετείχε κι η γιαγιά που με κλάματα έβαλε τη σφραγίδα στο βραβείο μου. Έτσι σούμπιτος βρέθηκα μαζί με άλλα μόμολα σ΄ ένα σπίτι για παιδιά. Σ’ αυτό το σπίτι πηγαίνεις για…

-Κυρία Όλγα, θέλω να σας πω. -Πέρασε μέσα Γ. Είναι κάτι σημαντικό; -Πάρα πολύ. Θέλω να με βάλετε τιμωρία. Όχι μόνο σήμερα, κάθε φορά που έρχομαι. -Γιατί; Τι έκανες; -Τίποτε, αλλά η τιμωρία είναι κάτι σημαντικό, που τα άλλα παιδιά την έχουν, κι εγώ όχι. -Δεν καταλαβαίνω. -Θα σας εξηγήσω. Ο Γ. έκατσε στην καρέκλα…

Με λένε Λεωνίδα. Στο σχολείο που πήγαινα έκανα λάθη στην ορθογραφία. Το τετράδιο γέμιζε κοκκινίλες, εγώ νευρίαζα. Νόμιζα ότι ήμουν ένα τεράστιο λάθος, ένα αγόρι γεμάτο κόκκινα σημάδια. Με λένε Λεωνίδα. Η δασκάλα μου κοκκίνιζε το τετράδιο και τα αυτιά. Εγώ έβριζα από μέσα μου. Με λένε Λεωνίδα. Μια μέρα έβαψα το σχολείο κόκκινο με…

Στη γκρίζα χώρα των ελεφάντων, στα βάθη της ζούγκλας, στη χώρα των πανύψηλων πυκνόφυλλων δέντρων, γεννήθηκε το πιο μικρό ελεφαντάκι που είχε γεννηθεί ποτέ. Ακολουθούσε το ταξίδι της φυλής του, χωμένο ανάμεσα στα τεράστια γκρίζα σώματα των μεγαλυτέρων του, ανάμεσα στις προβοσκίδες που φτάναν στο έδαφος, ανάμεσα στη βοή των βηματισμών του κοπαδιού. Δυστυχισμένο γιατί…