Με λένε Λεωνίδα

Με λένε Λεωνίδα. Στο σχολείο που πήγαινα έκανα λάθη στην ορθογραφία. Το τετράδιο γέμιζε κοκκινίλες, εγώ νευρίαζα. Νόμιζα ότι ήμουν ένα τεράστιο λάθος, ένα αγόρι γεμάτο κόκκινα σημάδια. Με λένε Λεωνίδα. Η δασκάλα μου κοκκίνιζε το τετράδιο και τα αυτιά. Εγώ έβριζα από μέσα μου. Με λένε Λεωνίδα. Μια μέρα έβαψα το σχολείο κόκκινο με μαρκαδόρο. Η δασκάλα με έστειλε σπίτι με κόκκινα αυτιά, κόκκινο τετράδιο και ένα σημείωμα που έκανε τον μπαμπά να φτάσει τρέχοντας, περνώντας όλα τα φανάρια κόκκινα. Με λένε Λεωνίδα. Τα παιδιά με κοροϊδεύουν, φωνάζουν στη δασκάλα να μου τραβάει τα αυτιά. Όταν πήγαινα να παίξω τραβιόντουσαν. Κανείς δε με ήθελε. Μπορεί να φοβόντουσαν μην κολλήσουν από την κοκκινίλα μου. Εγώ έβριζα, έβριζα ασταμάτητα. Αν τα βρομόλογα μου τα έβαφα κόκκινα θα γέμιζαν όλοι τους κόκκινες μούντζες, κόκκινες αστραπές. Η δασκάλα θα γέμιζε σπυράκια.

Με λένε Λεωνίδα. Μια μέρα η δασκάλα έδειξε το τετράδιο σε όλους, γεμάτο κοκκινίλες και από κάτω γραμμένη τη λέξη ΛΑΘΟΣ. Οι γονείς μου νομίζουν ότι πρέπει να διορθωθώ, να γεμίσω κανόνες που δεν ξέρω, κανόνες που ξέρουν οι δάσκαλοι και οι γονείς. Εγώ γεμίζω κοκκινίλες, το στόμα μου βρισιές. Θυμώνω μόνος μου σε μια γωνία, περιμένοντας κάποιος να σβήσει το κόκκινο, κάποιος να σβήσει το λάθος.

kidlab-gr_000144-e1346659663618

Με λένε Λεωνίδα. Με έδιωξαν. Φέτος είμαι σε καινούριο σχολείο. Αγκαλιάζω τους φίλους μου, λέω ανέκδοτα, παίζω μαζί τους. Περιμένω να χτυπήσει τηλέφωνο από τους γονείς, από την παλιά δασκάλα, να ρωτήσουν για μένα, πόσα λάθη έκανα, πόσες μούντζες έδωσα.

Με λένε Λεωνίδα. Ο δάσκαλος μου, οι φίλοι μου θα σηκώσουν το ακουστικό, θα πουν “λάθος νούμερο πήρατε”. Με λένε Λεωνίδα. Μαθαίνω κανόνες, γράφω ορθογραφία, ζωγραφίζω με κόκκινες μπογιές. Λέω τα όνειρα και τις ιστορίες μου, μιλάω για τη στεναχώρια μου στο σχολείο. Στο σπίτι γυρνώντας θυμώνω και τους λέω ότι με αγαπούν ΚΑΤΑ ΛΑΘΟΣ.

Γεώργιος Κοκκίνης
Παιδοψυχίατρος

Similar Posts